Met een mengeling van nervositeit, gezonde spanning en opgewondenheid wordt ik de volgende dag wakker. Vandaag is het hond dag! Eerst nog even een belletje plegen naar de minister president en dan kunnen we op weg om kennis te gaan maken met Max. Een rare overgang, van Mark naar Max. Ach het verschilt maar een paar letters.
Tien voor half elf zit ik klaar met laptop en telefoon om de voicemail in te spreken van meneer Rutte. De programmaleider van NPO radio 1 zou om half elf bellen. Een half broodje staat voor mijn neus. Ik durf verder niet te eten want , stel je voor dat hij net belt en ik met mijn mond vol zit? De voicemail van de minister president inspreken met volle mond is natuurlijk “not done”. Het is half elf. Ik moet dringend naar het toilet. Even ophouden, spreek ik mezelf toe, hij belt zo. Om kwart voor 11 krijg ik het benauwd. Als hij nou niet snel belt, sta ik niet voor mijn blaas en darmen in. Het raam staat open, buiten begint het zahtjes te sneeuwen, natte sneeuw welliswaar, maar het is wel erg koud. Wanneer de programmaleider eindelijk belt om elf uur zijn mijn vingers blauw aangelopen en staat mijn blaas en darmen op knappen. De minuut is in één keer goed ingesproken. Gelukkig maar, het had niet veel langer moeten duren. Als nu de minister president de voicemail nog af zou luisteren zou dat leuk zijn. Ik maak me maar geen illusies.
Tóch zou het welkom zijn. Het thyrax tekort zorgt nog steeds voor een enorm gekkenhuis. Tot laat in de avond stroomde mijn telefoon en berichtenbox vol met vragen, verhalen van mensen die zwanger zijn en kinderen hebben die thyrax gebruiken. Vooral deze groepen zijn extra kwetsbaar. Zwangeren en kinderen. Alleen al de extra stress die kinderen steeds moeten doorstaan omdat ze vaker moeten prikken om hun waardes te monitoren die zo snel mogelijk op peil moeten komen. En de onrust wordt groter want ook andere merken dreigen door het onstane hamstergedrag leveringsproblemen te krijgen. Een probleem dat een half miljoen mensen betreft!
Hoe moeilijk ik het ook vind, ik probeer deze ellende voor vandaag even aan de kant te zetten. Zodra ik de hoorn heb neergelegd, pak ik jas, tas, hondenkussen en hondekoekjes en vertrek met mijn gezin naar Max. Ik kan niet omschrijven hoe de ontmoeting met Max voelt. Het enige dat ik kan zeggen is dat ik verliefd was op het moment dat hij de hoek om kwam. Hij kwam meteen op me afrennen. Een innige omhelzing tussen hond en mens. Een gevoel van wij horen bij elkaar vermengd met een gevoel van twijfel want woww deze hond is een tikkie groter dan dat de bedoeling was geweest. De liefde overwint het van de lichte twijfel en niet veel later gaan we op weg naar een nabijgelegen bos om hem te leren kennen in een andere omgeving, aan de lijn, tussen andere honden en vliegende vogels. Max is een driejarige kruising Beagle/Boerenfox sterk, speels en enorm vriendelijk en trouw. We besluiten het te proberen. Twee weken is hij op proef. Met twee dolgelukkige mannen van 18 en een hond op de achterbank vertrekken we daarna naar huis… wordt vervolgd..
Oei, een kruising tussen twee hele eigenwijze honden… hou de touwtjes goed in handen, Anke. ??
oepsss ik lees het nu de kruising boerefox en beagle beide zelfstandig /eigengereid en eigenwijs.
Ik wens je veel wijsheid toe hihi en consequent blijven !!! bij deze heer.