Over Leven: to write or not to write..

to write or not to writeEen grote twijfel bekruipt me sinds mijn ontdekkingsreis naar mezelf ten einde kwam. Waar de vraag “to be, or not to be” is beantwoord met een duidelijk “to be”, wordt een andere vraag steeds dringender. “To write, or not to write?”

Het schrijven heeft me naast mijn bezoekjes aan dr. Rossi,  geholpen om mezelf weer op de goede weg te krijgen terug het leven in. De bezoekjes aan dr. Rossi zijn inmiddels op een lager pitje komen te staan en ik krijg mijn leven steeds meer op de rit met weer een gezonde kijk op de toekomst. Natuurlijk ben ik er nog niet. de vraag is of je dat ooit helemaal bent. Het leven bestaat nu eenmaal uit pieken en dalen, valkuilen en luchtkastelen. Kunst is over de valkuilen heen te springen en de luchtkastelen te herkennen.

Net als de bezoekjes aan dr. Rossi, wordt ook de drang om te schrijven minder. Waar het schrijven eerder fungeerde als therapie, als uitlaatklep, wordt het nu weer gewoon een hobby waarin ik op zoek ben naar een gezonde balans tussen ontspanning en werken aan mijn leven met alles wat daarbij hoort.  De woorden lijken niet meer vanzelf te komen. Althans, wel in mijn hoofd maar niet op papier. Steeds vaker weeg ik voor mezelf af wat ik wel en niet op schrijf om met de wereld te delen. Alsof er ineens een blokkade is opgeworpen waar het gaat om wat écht van mij is.. míjn gevoel. Er is nog zo veel dat nog in mijn ziel zit verstopt. Zo veel dat zelfs bij dr. Rossi nog geen uitweg heeft gevonden. De tijd is er simpelweg nog niet rijp voor. Sommige dingen vereisen geduld en moet je niet overhaasten.  Sommige dingen staan geschreven in mijn hart.

Het gekke is dat het schrijven meer is dan een hobby. Het is haast een verslaving. Wél een duidelijk gezondere dan roken, drugs, gokken of drank, maar tussen zeggen ik stop ermee en vervolgens doen zit een wereld van verschil. Ik kan het niet. Waarom zou ik ook? Ik ben van de een op andere dag gestopt met zingen en viel vervolgens in een enorm gat. Waarom zou ik  mezelf dat weer aandoen door te stoppen met schrijven? Die blokkade die ik heb opgeworpen waar het gaat om schrijversvrijheid zit me in de weg, maar wat houdt me tegen om niet lekker te blijven schrijven over wat het leven biedt.

Daarnaast heb ik genoeg te zeggen. Ideeën over hoe we met zijn allen in het leven staan. Als in een hyarchie van de sterksten, hardst schreeuwenden, meest verdienende, machtigsten bovenaan en de zwakkeren, chronisch zieken en ouderen onderaan de voedselketen. Wat dat betreft valt er nog genoeg te schrijven zonder dat het per definitie mijzelf betrekt. Het antwoord op de vraag “to write, or not to write” beantwoord ik dus met een duidelijke “to write”waar het gaat om mijn missie schildklierkanker op de kaart te zetten.  Waar het om mijn persoonlijke gevoel gaat zeg ik.. “write, maar write met mate..”

2 gedachten over “Over Leven: to write or not to write..

  • 14/05/2015 om 14:20
    Permalink

    Zo zitten we allemaal met onze dilemma’s. Maar al schrijvend redenerende, zie ik dat je tot een mooie oplossing bent gekomen. Niet schrijven is ook geen echte optie lijkt me. Niet voor jou en niet voor die mensen die je graag lezen.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: