Gisteren was het 4 februari. Wereldkankerdag! Een internationale bewustwording dag waarop mensen over de hele wereld stilstaan bij kanker. Een dag om het bewustzijn rondom kanker te vergroten. Er is aandacht voor behandelingen en preventie, maar in de eerste plaats aandacht voor de mens met kanker. Wereldwijd worden er in veel ziekenhuizen en inloophuizen symposia of lezingen georganiseerd. Overal op social media verschijnt een warme gloed van kaarsjes en mooie quotes ten teken van respect en medeleven. Als ik ‘s morgens mijn facebook open, is de warmte van wereldkankerdag bijna voelbaar.
Twee jaar geleden maakte ik op 4 februari voor het eerst kennis met wereldkankerdag. Als nog redelijk nieuwbakken schildklierkanker patient bezocht ik destijds het publiekssymposium in het Radboudumc. Ik weet nog goed dat ik die dag de voor mij zo bekende hal van het ziekenhuis in liep. Er stond een fotograaf om de gasten op de gevoelige plaat vast te leggen. Subtiel ben ik toen een andere kant uitgelopen omdat ik er toen nog niet klaar voor was om vastgelegd te worden op een foto als kankerpatient. Het voelde nog te onwennig. Mijn gevoel toen leek bijna op een soort van schaamte. De schaamte destijds maakte die dag heel snel plaats voor een gevoel van Welkom. Een warm gevoel. Het gevoel dat jij speciaal bent!
Nu twee jaar later ben ik weer aanwezig op wereldkankerdag in het Radboudumc. Nu sta ik niet vóór de stand maar erachter. Met een collega vrijwilligster in de stand van SON (Schildklier Organisatie Nederland) en mijn boek Goede kanker bestaat niet! Hoop ik deze dag de schildklierkanker patienten en hun naasten een luisterend oor te bieden. Een stukje warmte en hoop te geven. Praktische uitleg over het proces na de diagnose schildklierkanker is te vinden in boekjes, websites en uiteraard vanuit de uitleg in het ziekenhuis. Maar deze dag voert verder dan dat! Het is persoonlijk. Een gesprek van mens tot mens waarin je ook oog hebt voor de partner die naast degene staat met de diagnose kanker. Want ook de partner verdient aandacht en warmte.
Vandaag kijk ik terug op de dag van gisteren. Ik ben moe, doodmoe. Maar aan de andere kant heeft deze intensieve dag me energie gegeven. Positieve energie waardoor mijn vechtlust toe neemt. Mijn missie om schildklierkanker op de kaart te zetten begint vorm te krijgen. Mijn boek wordt gelezen door het hele land. Door artsen, patienten, naasten en andere hulpverleners. De mooie gesprekken die ik gisteren heb gevoerd met gasten van het publiek symposium bevestigen dat aandacht voor deze vorm van kanker nodig is. Vooral bezoekjes aan onze stand van mensen die gewoon uit pure nieuwsgierigheid kwamen vragen naar schildklierkanker. Zij hadden zelfs nog nooit van deze vorm van kanker gehoord. Dát moet anders! Terwijl ik daarover na denk krijg ik een email binnen.. Een persoonlijk bedankje van een bezoeker van gisteren. Méér bevestiging heb ik niet nodig! Ik word helemaal warm van dit bericht. Het is letterlijk voelbaar, de warmte van wereldkankerdag.
Moe maar voldaan van de positieve energie:). Mijn complimenten voor het goede werk wat je hebt verricht gisteren. Een luisterend oor is wat mensen nodig hebben en goed luisteren kost energie. En dat wat je geeft krijg je ook terug en dat is weer de positieve energie die je hebt over gehouden.
Groet,
Frans van Leijsen.
Mooie woorden, dank je wel! en oh zo waar.