Met driving home for Christmas word ik in de tunnel geschoven. Normaal gesproken al niet een van mijn favoriete onderzoeken maar met een hoofd vol morfine is het op zijn zachtst gezegd een vreemde ervaring. Wanneer Chris Rea net op tijd is thuigekomen voor kerstmis, begint Mariah Carrey te schreeuwen wat ze voor kerstmis wil. All I want for Christmas is…. Ik zak een beetje weg door het gebonk van de machine. All I want for Christmas is in mijn geval vandaag een MRI en morfine.
kerst
Peace, love en morfine..
De jaren zestig heb ik net gemist. Ik ben geboren toen de Peace & Love beweging al weer een heel eind op beide benen was neergedaald. Ik had er ook niet tussen gepast, denk ik. Ik ben veel te dwars om mee te bewegen en één te zijn met de natuur, bloemetjes en bijtjes. Hoewel het zoeken naar een nieuwe identiteit en afzetten tegen de gevestigde orde en het uiten van gevoelens wel weer helemaal past bij mijn natuur. Misschien heb ik dan toch net het staartje van de jaren zestig meegekregen. Hoe dan ook. De laatste week ben ik vol peace, love en morfine
Kerstroes
Ik bevind me in een kerstroes. De kerstboom beweegt langzaam mee op het ritme van the caroll of the bells. Olaf kijkt me vanaf de vensterbank hoofdschuddend aan en de kerstlampjes lijken te dansen en veranderen van scherpe puntjes in wazige bolletjes en sterretjes. Met twee vingers in de lucht neurie ik mee op de muziek van John Lennons Imagine
Op weg naar vrede
In alle vroegte vertrokken we een paar dagen geleden naar Disneyland Parijs. Het geeft een dubbel gevoel na de aanslagen in Parijs. Door de verscherpte controles onderweg worden we constant herinnert aan de nachtmerrie van nog maar een paar weken terug waar zo veel mensen de dood vonden. Tóch vervolgen we onze weg. We laten ons geen angst aanjagen.We gaan door met doen waar we van houden. We zijn niet alleen op weg naar Parijs. We zijn op weg naar vrede.
Zorgverzekeraar Scrooge, A Christmas Carol
De feestdagen staan weer bijna voor de deur. De pepernoten liggen in de winkels, de kerstafdelingen zijn volop in aanbouw of zelfs al af en bij mij thuis zijn de eerste kerstplaten al grijs gedraaid. Een heerlijke tijd vind ik het. Maar helaas ook een dure tijd! Om het nog duurder te maken staat verzekeraar Scrooge nog even vlak voor de feestdagen handen wringend voor de deur met de afrekening van het eigen risico.
Op ontdekkingsreis naar mezelf, uitbuiken in een Miny Mouse pak
Het is tweede kerstdag 2014. Het is tweede kerstdag 1961 ..Flappie speelt in de jukebox. Mijn lief is een paar uurtjes geleden vertrokken naar zijn werk waar drommen mensen straks de woonboulevard afstruinen om er even uit te zijn na de volgegeten eerste kerstdag. De kinderen zie ik sinds kerstavond al niet meer. De oude bioscoopstoeltjes uit een oud Utrechts theater en een doos met oude films blijken het cadeau van de eeuw te zijn voor onze pubers. We hebben heerlijke dagen gehad.
Op ontdekkingsreis naar mezelf, met de kerst in mijn hart!
En dan ineens is het zover.. Nog maar twee dagen tot de kerst. Al weken ben ik aan het aftellen naar de kerst. Tot ergernis van sommige mensen die zich plotseling ontpoppen tot Scrooge of Grinch. Geeft allemaal niks. Ook Scrooge en de Grinch hebben recht van bestaan en als het eenmaal kerst is komen ook zij tot inkeer blijkt altijd aan het einde van het verhaal. Hoe dan ook de kerstklokjes klinken al weken in mijn hoofd. De slinger met kaarten is langer dan ooit, de boom staat in volle glorie, met alle ballen en ornamenten vol herinneringen te stralen in het midden van de kamer. Al heel wat mensen zijn naar ons dorpje, wat inmiddels is uitgegroeid tot een heuse wereldstad, komen kijken alsof ze zich in een tuincentrum wanen. Urenlang draaien we de mooiste kerstplaten uit de historie en er is geen kerstfilm die we nog niet gezien hebben. De cadeautjes staan in hun glanzende papier klaar om uitgedeeld te worden. De boodschappen bijna allemaal in huis. Op de laatste dag in een overvolle supermarkt de laatste verse spullen halen om een heerlijk kerstmaal op tafel te toveren. Ik kijk al uit naar het samen koken op eerste kerstdag. Mijn man en ik samen in de keuken, muziekje aan, wijntje erbij. Ik word al warm van geluk bij de gedachte vooraf. Traditioneel na het eten sterretjes buiten afsteken of een wensballon voor de mensen die we ook deze kerst helaas moeten missen. Tranen van medeleven en gevoel wat diep binnen in mij naar boven komt bij de All you need is love kerstspecial. De kerstchocolaatjes op tafel. Luisteren naar het koor waar ik jaren bij gezongen heb. Zo ziet onze kerst er uit. Ieder jaar gaat dit ongeveer zo. Eerste kerstdag met ons gezinnetje. Omdat manlief tweede kerstdag afwisselend per jaar moet werken.Er zijn jaren geweest dat ik dat erg vond, maar nu zie ik het als even quality time voor mezelf. Dat heb je nou eenmaal in de woonbranch en in de avond is het altijd gezellig gourmetten met iemand erbij die kerst komt vieren. Tóch is er dit jaar een duidelijk verschil met andere jaren. Heel bewust geniet ik! Bewuster dan normaal het geval is. Als ik nadenk over alles wat mijn jaar heeft ingekleurd, dan zie ik een heel kleurenpalet voor me inclusief zwart, wit en grijs maar wat dit jaar mijn schilderij afmaakt is het glinsterende randje er om heen. Méér dan ooit ben ik me er bewust van dat de kerst niet zit in de mooie boom, het lekker eten, de cadeautjes en de kaartjes. Ze helpen slechts mee om het plaatje compleet te maken. De echte kerst zit in mijn hart! Geluk, besef dat ik leef, mijn gezin, vriendschap, het vermogen te voelen… En dát wens ik iedereen toe! Oók Scrooge en de Grinch..
Op ontdekkingsreis naar mezelf, onder de kerstboom
Al sinds ik een klein meisje was, ben ik dol op de maand december. Het begint al te kriebelen als de eerste bladeren uit de boom gaan vallen. Vaak hoor je dat mensen wat depressief worden als het donkerder wordt buiten. Ik absoluut niet! Miscchien komt het omdat ik midden in de winter het levenslicht zag, maar de dwarrelende blaadjes maken mij altijd zo blij als een kind. Het aftellen naar de laatste maand van het jaar is begonnen.