Vandaag lag hij in de bus. De sleutelhanger van een collega schrijfster die niet alleen prachtige gedichten schrijft maar ook persoonlijke cadeautjes met een positieve boodschap maakt. Op de voorkant een foto van, hoe kan het in mijn geval ook anders, vlinders, en op de achterkant prijkt deze prachtige tekst: Laat maar los wat anderen vinden, ga je gang op jouw manier.
Ze zeggen wel eens jeuk is erger dan pijn. Nu wil ik de lichamelijke pijn waar sommigen doorheen moeten niet bagatelliseren, maar ik ben geneigd om mee te gaan met deze uitspraak. Ik heb mijn dosis pijn redelijk geincaseerd op meerdere aangelegenheden. Bevallingspijn, operatiepijn, gebroken ledematen pijn en constante hoofdpijn, maar sinds ik sinds een tijdje wordt geteisterd door enorme jeuk, durf ik hardop te zeggen: “Jeuk is erger dan pijn”!
Mijn lief zegt wel eens. “Je hebt nog geen keus genoeg!” Ik kan soms uren voor de kast staan met een compleet lege blik. Besluitenloos de kast inturend naar wat ik vandaag eens zal aan trekken. Er zijn ook van die dagen dat het niet uitmaakt wat je aantrekt. De dag die sowieso al verkeerd is begonnen. Op zo’n dag is een glimlach mijn mooiste kledingstuk.
Iemand aan wiens opinie ik een grote waarde hecht, zei laatst tegen mij. Wie schrijft die blijft! Op dat moment twijfelde ik of ik door moest gaan met het frequent schrijven van mijn blogs omdat ik me ook moet richten op het hervinden van mijn balans en kwaliteiten in mijn werk. Ook al heeft de mening van deze persoon een zwaarwegende factor in mijn beslissingen, deze beslissing komt geheel uit mijn hart. De uitdrukking “wie schrijft die blijft” heeft in mijn geval een letterlijke betekenis. Namelijk, wie schrijft die leeft!
Waar er mensen zijn die deze dag liever onder de dekens kruipen om er pas bij de slag van 12 middernacht weer uit te komen, juich ik deze dag toe. Ik sta aan het begin van een nieuwe weg in mijn reis. Ik kan niet wachten om de reis te vervolgen en uit te vinden op welke bestemming ik in mei volgend jaar ben op vrijdag de 13e 2016 .
Wie kent hem niet? De uitdrukking het glas is half vol of half leeg. Wat maakt dat de één zijn glas half leeg is en de ander zijn glas half vol? Wie bepaalt dat? Het antwoord daarop is simpel. Het glas is niet half leeg of half vol. Het glas is vol!
Januari vind ik altijd de vreselijkste maand van het jaar. In de eerste plaats omdat januari de maand is na mijn meest favoriete maand december. Ik tel nu al weer af naar de kerst. Maar januari duurt altijd zo lang. Om het feest compleet te maken ben ik aan het einde ook nog jarig. En koud dat die maand is! Meer als anders verlang ik naar warmte net zoals Olaf de sneeuwman in de film Frozen. De lente en de zomer kunnen niet snel genoeg beginnen.
Een beetje verdwaasd word ik wakker. Ik heb enorm vast geslapen. Voor het eerst in een hele lange tijd zonder rare dromen. Zonder honderd keer wakker te worden. Zonder draaien en woelen. Gewoon lekker geslapen. Ik moet vroeg bij dr. Rossi zijn dus ik moet opschieten. Snel de douche in. Hemel wat is het koud! Ik hijs me snel in mijn kleren, werp een blik in de spiegel,pak een kop koffie en weg ben ik.
Het leven is één groot feest! Dat je dan wel zelf de slingers op moet hangen is een gegeven.
Gewapend met ballonnen, slingers en confetti ga ik aan de slag om de donkere bui waarin ik nu al een paar dagen verkeer te lijf te gaan. Ik trek werkelijk alles uit de kast om van zwart-wit-grijs een vrolijk en kleurrijk geheel te maken. Vandaag is het zover, een confettibom explodeert in de woonkamer. Het feest kan beginnen want ik ben helemaal hieperdepieper!