Soms heb ik van die dagen die ik graag snel vergeet. Maar soms heb ik ook dagen die ik graag over zou doen. Soms zou ik wel eens gewoon het vliegtuig willen pakken naar een land hier ver vandaan. Ergens waar het warm is en vriendelijk. Ergens waar de stress en drukte niet overheerst. Soms zou ik willen dat ik een vogel was…of een vlieg. Soms…
Hond
Herinneringen op waaihondendag
Uitgeteld ligt Tikkel in haar bench. Ik nestel me op de bank met een kopje koffie. Gerrit babbelt mee op de muziek van de radio. Een vrolijk riedeltje van kusjes, koekjes, poepetjes en doeidoei. De binnendeur rammelt van de wind die om het huis waait. Je zou eerder denken dat het herfst is in plaats van hartje winter. Ik denk terug aan precies 14 jaar geleden. Twee politiemannen kwamen het tuinpad op en belden aan..
Real life soap
Waar duizenden mensen dagelijks gekluisterd zitten voor de televisie om Goede tijden slechte tijden te kijken, zitten wij al jaren in een real life soap. Een serie van onafgebroken toestanden, ziekten, verlies, relatieperikelen (bij de jongens bedoel ik dan), advocaten, familie, vrienden noem maar op. Zet er een camera bij en je hebt een televisie hit.
Met pijn in mijn hart…
Met pijn in mijn hart moeten wij helaas een lieve baas zoeken voor onze lieve ###
Hoe vaak lees je dit niet op marktplaatsadvertenties. Ik heb het altijd een beeje sneu gevonden. Deze advertenties las ik meestal met een mengeling van onbegrip want als onze ### zo lief is waarom moet hij dan weg? Hoe had ik kunnen weten dat ik nu hetzelfde zou moeten doen…
Van Mark naar Max
Met een mengeling van nervositeit, gezonde spanning en opgewondenheid wordt ik de volgende dag wakker. Vandaag is het hond dag! Eerst nog even een belletje plegen naar de minister president en dan kunnen we op weg om kennis te gaan maken met Max. Een rare overgang, van Mark naar Max. Ach het verschilt maar een paar letters.
Ontsnappen aan een gekkenhuis
Van de gekmakende brief van de verzekeraar van de tegenpartij, vliegen we een dag later naar een mega blunder van fabrikant Aspen die tijdens de verhuizing van Oss naar Duitsland voor het gemak even vergeet dat er meer dan een kwart miljoen mensen hun merk Thyrax slikken. Twee volle dagen met ontredderde mensen, telefoontjes, berichtjes en duizenden vragen zijn het gevolg. Een vreselijk leed duizenden mensen. Gevoelens van onrecht, onmacht en boosheid. Ik sta ze te woord, probeer gerust te stellen maar ik ben blij met de morfine voor mijn hernia zodat ik af en toe heel even kan ontsnappen aan een compleet gekkenhuis.
Er kraait geen hond naar..
Nu ik thuis zit heb ik voldoende tijd om na te denken wat me nou zo boos maakt. Of dat het eigenlijk wel boosheid is wat ik voel. Ik kom tot de conclusie dat het vooral de onverschilligheid is die me kwaad maakt. Het gevoel van er kraait geen hond naar.