Terwijl ik samen met mijn lief in de wachtkamer van het ziekenhuis de tijd zit te doden, komt er een mevrouw de spreekkamer uit. Ze is behoorlijk van streek en kijkt zoekend om zich heen. De man met wie ze is gekomen staat wat geërgerd op. “Jeetje vrouw, stel je niet zo aan”, zegt hij. Zachtjes, maar net hard genoeg voor mij om het te horen, zegt ze dat ze zojuist slecht nieuws heeft gehad. Zijn geduld is duidelijk op. Hij beent met grote passen de wachtkamer uit terwijl zij haar tranen wegveegt…. Lees verder
hormonen
De ironie van de griepprik
Met een zachte plof land de oproep voor de jaarlijkse griepspuit op de deurmat. Hoewel ik hem had verwacht gaat er toch een lichte schok door me heen als ik hem open maak Een beetje wraakzuchtig kijkt de brief me aan.Nee!! denk ik als ik de oproepdatum zie staan. 23 oktober. De ironie druipt er van af. De ironie van de griepprik.
Ik ga op vakantie en neem mee…
De grote uittocht is begonnen. Met honderden tegelijk vertrekken we op zoek naar rust, avontuur of feest. De koffers worden gepakt. Maar, wat neem ik mee?
Over Leven: Surprise Surprise..
Vroeger keek ik altijd op televisie naar de Surprise show van Hennie Huisman. Ik vond het geweldig om te zien hoe mensen in het zonnetje werden gezet. Overvallen en compleet verrast. Vaak ging dat gepaard met een hoop tranen. Hoe raar is het als je ineens zélf het onderwerp van zo’n Surprise blijkt te zijn..
Over Leven: Laat me zien waar ik voor leef..
ik lig op m`n rug in het gras
en aanschouw de maan
ik vraag haar of zij misschien weet
waarom wij bestaan
waarom we worden geboren
en straks weer gaan
maar ze zwijgt
Als een kaartenhuis
Wie heeft het niet meegemaakt? Urenlang probeer je met de uiterste precisie een kaartenhuis te bouwen en dan stort het in elkaar. Ik ben momenteel dat kaartenhuis…
Over Leven: kwestie van in en uitademen
Deze week staat mijn agenda vol met stressmomenten. Afspraken, uitslagen en bezoekjes die mijn nachtrust behoorlijk verstoren. Allemaal zaken waar ik zelf eigenlijk geen invloed op heb voor wat betreft de uitkomst. Er is maar één ding dat je daarmee kunt doen. Een kwestie van in en uitademen en alles op je af laten komen.
Bezoekje aan de bedrijfsarts? Communiceer!
‘Gaat het beter? Je ziet er goed uit! En wat heb je lekkere warme handen.’ Ik bedank en geef de compliment gever een hand. Het is het begin van een bezoekje aan de bedrijfsarts. Ik glimlach in mezelf. Ja, ik zie er goed uit. Dat dat eigenlijk niets zegt over hoe ik me voel, leg ik al een tijdje niet meer uit. Lees verder..
Op ontdekkingsreis naar mezelf, mama is boos..
Als je de laatste dagen aan mij vraagt hoe het er mee gaat dan loop je dikke kans het stoom uit mijn oren te zien komen. Het lastige is dat ik niet zo goed kan uitleggen waarom. Maar dat dit gevoel momenteel overheerst boven alle andere mag duidelijk zijn. Mijn oren blazen als een oude stoomlocomotief. Mama is boos!
Pas op! Hormonenbom met ontploffingsgevaar!
Sinds de schildklierkanker in 2012 zou er in mijn voortuin een bordje moeten staan met ‘betreden op eigen risico, explosie gevaar’. Je hoort me nog net niet tikken, maar mijn lontje is kort en brandend. Ik ben een hormonenbom met ontploffingsgevaar!