stress

De eerste dag van maart, als ik mijn ogen open doe hoor ik buiten de eerste vogels al voorzichtig fluiten. De lente begint! Een goed moment om de woorden die steeds in mijn hoofd springen in uitvoering te gaan brengen. Het klinkt als een duif die steeds hetzelfde riedeltje roekteloert op het dak boven mijn hoofd. Steeds harder en doordringender. Dwingend haast en het irritante is.. hij heeft gelijk..

Sinds de feestdagen ben ik nu thuis. Noodgedwongen vanwege een hernia op een akelige plek in mijn rug. Het is de 4e keer sinds 2012. Het beruchte jaar waarin de schildklierkanker ineens zijn intrede deed in mijn leven. Nog nooit had ik van deze vorm van kanker gehoord en amper 4 jaar later word ik door mensen bestempeld als zogenaamd expert. Persoonlijk wil ik het niet zo noemen. Ervaringsdeskundige vind ik eigenlijk maar een vervelend woord. Iedere ervaring is namelijk persoonlijk met daardoor soms wezenlijke verschillen. Het ene verhaal is niet te meten aan het andere. Het verhaal dat ik heb verteld is slechts mijn persoonlijke ervaring.

Ik dwaal af. In 2012 begon in ieder geval een avontuur dat ik aan de ene kant verafschuw en aan de andere kant niet had willen missen. Raar he. Maar het een kan nu eenmaal niet buiten het ander. Nee ik had niet ziek willen worden, maar als dat niet was gebeurd, had ik geen boek geschreven, was dat niet in het Engels vertaald, had ik niet geschreven voor de Telegraaf, had ik niet voor een zaal met 700 verpleegkundigen gestaan en had ik nooit een persoonlijk woord gewisseld met minister Schippers. Verder had ik een heleboel mensen nooit ontmoet en was mijn kijk op het leven nog steeds hetzelfde geweest. Ik kan alleen maar zeggen dat ik daarin enorm ben gegroeid. Niets is vanzelfsprekend, je moet het leven vieren, zelf de slingers ophangen en vooral niet vergeten dat je vertrouwen moet houden in dereis die je maakt.

Dat dat vertrouwen nog wel eens een deuk oploopt is niet meer dan logisch. Ook dat is immers het leven. Noem het wat je wilt, een leerproces, een avontuur, een reis. Mijn vertrouwen heeft in de afgelopen vierjaar wel wat deuken opgelevert. Vier keer ziek in vier jaar tijd. Los van elkaar allemaal vervelende dingen, maar eigenlijk allemaal terug te voeren naar de schildklierkanker. Op laatste na. De hernia is gewoon dikke vette pech! Een stom fietsongeluk dat mijn ruggewervel geen goed heeft gedaan. Wat wél samenhangt met alles is stress. Een factor die geen enkele mens goed doet en zeker niet tijdens ziekte. Stress zorgt ervoor dat de boel verkrampt., Stress zorgt voor hoofdpijn, slapeloze nachten en een slecht humeur.

Er is maar één remedie op. Dat proberen de duiven boven mijn hoofd me al een tijdje duidelijk te maken. En niet alleen de duiven, maar ook de bedrijfsarts, lieve vrienden die mij beter kennen dan wie ook en natuurlijk mijn lief die dit al 25 jaar probeert duidelijk te maken.Wanneer ik op de massagetafel lig bij de fysiotherapeute fluistert ook zij zachtjes in mijn oor.. Laat los… lees verder