Alsof iemand anders de afstandsbediening van mijn algehele gesteldheid in zijn bezit heeft en alle knopjes op het paneeltje indrukt om vervolgens de repeat knop meerdere malen in te toetsen, vliegt mijn lijf van aan naar uit en weer aan, spoel ik terug, ga vooruit en weer terug, hoor ik een lach die steeds harder klinkt om te verstommen naar mute. Het wordt tijd de afstandsbediening zelf te gaan hanteren op de pauzeknop te drukken en te resetten.
Als kind had ik een spel. Haas en Schildpad heette het. Afhankelijk van de dobbelsteen was je een haas of een schildpad. Met andere woorden, was je langzaam of was je snel. Momenteel ben ik de hoofdrolspeler van dat spel. Afhankelijk van hormonen ben ik langzaam of juist snel.. té snel.
Wat doe je als je stil komt te staan op de snelweg als je motor uitvalt? Juist! Je belt de wegenwacht in de hoop dat hij hem weer aan de praat krijgt zodat je weer onverstoorbaar verder kunt rijden. En als hij dan gemaakt is, heb je dan genoeg vertrouwen in je auto om weer de weg op te kunnen? En werkt dat ook zo met de motor van je lijf?
Het is september! Schildklierkanker awareness maand! Ieder jaar een maand lang extra aandacht voor schildklierkanker. Ieder jaar proberen de gezonde medemens te bereiken met de realiteit waarin schildklierkankerpatiënten iedere dag leven. Ieder jaar hopen een klein stapje verder te komen in het besef, begrip en onderzoek naar. Voor wat dat laatste betreft heeft Olympisch zwemkampioen Maarten van der Weijden een meer dan flinke duit in het zakje gedaan met zijn megaprestatie de zwemtocht der tochten afgelopen augustus.
Sinds de schildklierkanker voel ik me soms meerdere personen tegelijk. De ene dag ben ik Kwik, de andere kwek en vaker dan me lief is ben ik Kwak. Vandaag is een uitgesproken ‘Kwak’ dag.
Waar topsporters denken dat ze van schildklierhormomen beter gaan presteren, kelderen mijn prestaties ondanks mijn dagelijkse portie noodzakelijke schildklierhormoon de afgelopen weken in rap tempo achteruit. Mijn motor is oververhit geraakt door de aanhoudende hitte en staat op punt van ontploffen.
‘Zeg jij hier eens iets zinnigs op”, kreeg ik vanmorgen meerder malen als verzoek in mijn mailbox. Eerlijk gezegd moest ik uit pure ongeloof en onbegrip het bericht dat ik las via NOS.nl, drie keer lezen voordat het tot me doordrong. Nederlandse topsporters gebruiken schildklierhormoon, blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur en het Noordhollands Dagblad zo staat in het artikel.
Hoe bijzonder kan een vriendschap zijn. Terwijl wij gisteren in Magic kingdom liepen landde er in Orlando een vliegtuig vanuit Michigan. Aan boord twee lieve Amerikaanse vrienden die speciaal naar Florida zijn gevlogen om ons een bezoekje te brengen. Vandaag brengen we de hele dag met hun door om te beginnen bij het ontbijt in ons hotel waar ook zij zijn neergestreken.
Hoe kom ik ineens zo breekbaar? Wat gaat er mis? Het is een vraag die ik mezelf al een tijdje stel. Het komt vast door de verhuizing, de onderbezetting op mijn werk en de drukte, maak ik mezelf wijs. Niets blijkt minder waar als ik de uitslagen terug krijg van mijn halfjaarlijkse controle bloedonderzoek. Ik ben hypo…
Steeds eerder raak ik geïrriteerd, steeds sneller ben ik van slag, steeds harder bonkt mijn hart bij de minste op geringste (in) spanning, steeds dichter ligt er op het puntje van mijn tong wat ik uit zou willen schreeuwen en toch ….. blijf ik stil en slik ik het weg.