In een persoonlijk dagboek vertel ik over de weg naar herstel gericht op inzicht in en acceptatie van klachten door extreme vermoeidheid na Covid19 en pijn door wervelkolomartose en een onstoken schouderkapsel.(frozen shoulder)
Corona
Een reeks blogs over de diagnose Corona zonder test en de verschillende betekenissen van adembenemend, de impact van het Corona virus op lichaam en geest, het herstel en wat werkelijk belangrijk is.
Hoop doet leven
Hoop doet leven, het is een oud gezegd waar vaak een grote waarheid in lijkt te schuilen. Maar of het nu waar is of niet, wie hoop heeft, geeft in ieder geval de moed niet op.
Door de bomen het bos zien
Het is stil op de dijk maar alleen zijn we niet. Er is leven genoeg. Tikkel drentelt vrolijk naast me, af en toe omhoog springend naar de brutale zwaluw die met ons mee lijkt te vliegen. Een vlinder fladdert rond de vele bloemen langs de berm en in de verte zit een haas met zijn oren gespitst de lucht nauwlettend in de gaten houdend voor roofvogels. Het licht van de zon reflecteert met het witte buikje van de zwaluw glinsterend in de lucht.
‘Lucht’ aan het einde van de tunnel
‘Achter de wolken schijnt de zon’ Een gezegde waar ik ondanks vele tegenslagen altijd achter ben blijven staan. Terwijl de regen met bakken uit de lucht valt en de donkere wolken de hemel verduisteren, klaart voor mij persoonlijk letterlijk de lucht langzaam op. Er is lucht aan het einde van de tunnel.
Van “Fred” geleerd
Wanneer stop je dan? Vraagt de reporter. “Als ik dood ben”. Een akelig confronterende herkenning zijn de woorden die in mijn hoofd blijven zitten na het zien van de documentaire ‘Het andere gezicht’ over Fred van Leer.
De bitter “zoete” waarheid
Verdwaasd kijk ik de huisarts aan. Zijn nieuwe diagnose moet ik even laten bezinken. Mijn keel is kurkdroog en tegelijkertijd breekt het zweet me uit. Ik slik en met het puntje van mijn tong bevochtig ik mijn lippen. Zelfs zonder tranen proef ik het zout. Het vermeende Corona avontuur heeft een nare nasmaak achter gelaten.
Protest
Een groot protest op de Dam veroorzaakt een groot protest in het land via de sociale media. Terecht vind ik persoonlijk, want waar mensen worden gevangen in de regels van de RIVM en de overheid, het complete sociale leven van mensen stil legt door boetes en zelfs strafbladen uit te delen als je met drie of meer man op anderhalve meter van elkaar staat te praten. Uitgaan, horeca, openbaar vervoer etc slecht op 30% mag draaien. Er een vragenlijst op je wordt afgevuurd voordat je een restaurant of hotel binnen mag, vakanties worden geannuleerd, mensen hun banen verliezen en ouderen van eenzaamheid sterven omdat familie ze niet mag bezoeken, festivals worden afgelast vanwege te grote groepen die bij elkaar komen, staat de Dam met toestemming van de burgemeester gewoon met 5000 man bij elkaar op veel minder dan 1,5 meter te protesteren.
Op vakantie in eigen huis(13)
Nog steeds is mijn gemaks antwoord “goed” wanneer iemand me vraagt hoe het gaat, Hoewel ik ook wel steeds vaker de lastigere versie van mijn antwoord geef omdat het uitmaakt wie de vraagsteller is. Ook omdat mijn laatste blog door zo veel mensen is beantwoord met een positieve respons júist omdat ik zo open en eerlijk mijn frustraties benoemde, durf ik me meer open te stellen. Door alle frustraties heen is er één ding dat voorop staat. We maken er het beste van.
10 weken later…
Hoe gaat het nu met je vraagt een bekende me vriendelijk. “Goed’ luidt het standaard antwoord. Iets wat me akelig bekend voorkomt vanuit de periode na de kankerdiagnose. Het is te lastig om uit te leggen hoe het werkelijk gaat dus beperk ik me tot het gewenste antwoord. Althans dat denk ik….
(W)Koningsdag 2020
Eerlijk gezegd zag ik vreselijk op tegen deze Koningsdag die vanwege de coronacrisis omgedoopt was tot woningsdag. Maar zoals zo vaak als je ergens geen zin in hebt of ergens tegenop kijkt, blijkt het achteraf enorm mee te vallen. In dit geval kan ik alleen maar zeggen dat meevallen een understatement is. Dit was de leukste Koningsdag in jaren.