Met een plof raak ik de mat. Éen schouder plat, de ander blijft omhoog. Liggend op de grond in de houdgreep. Buiten adem. Een seconde twijfel ik, laat ik los en geef ik over of worstel ik me uit deze benauwende greep. De tweede schouder zweeft boven de grond, slechts centimeters verwijderd van de ondergang….
Met een weemoedig gevoel kijk ik naar buiten. De zee spoelt zijn golven het brede strand op. Vijf jaren gaan aan me voorbij. Met de golven mee. Een dikke traan glijdt over mijn wang naar beneden. Met het puntje van mijn tong proef ik het zout van mijn tranen. Alles is zo helder. De smaak van het zout, de golven van de zee, de pijn, het verdriet, de angst en onzekerheid. De wil om te overleven, uit de put te kruipen, verder te gaan. Hier is waar alles begon. En hier is het waar ik het ook moet loslaten. Ik leef!
De herfst vind ik één van de mooiste delen van het jaar. De aanloop naar de kerst de bomen die elk hun eigen karakter hebben. Kastanjes, noten en bladeren die verkleuren. De geur van de open haard die wordt aangestoken in de avond. Binnen de kaarsen aan terwijl ondertussen de bladeren van de bomen dwarrelen alsof ze dansen in de wind.Als ik naar buiten kijk voel ik me licht worden, Ik ben zo licht als een herfstblad in de wind die me optilt en meeneemt…
Geluk helpt soms, moed altijd!
Alsof de maker van de gelukskalender een vooruitziende blik had op mijn jaar scheur ik met een dikke glimlach het volgende blaadje af. Als de moed ontbreekt, zal je heel veel geluk moeten hebben, om te komen waar je wilt zijn. Moed is net dat ene stapje méér zetten dan je denkt dat je kunt. En juist op het moment dat je denkt”nu zakt me de moed me in de schoenen”dan zit het precies op de juiste plaats om die ene stap te zetten. Vooruit!
Zo veel gevoelens razen door mijn lijf , zo veel gedachten gaan er door mijn hoofd. Gedachten die door elkaar heen woelen als een kluwen wol in de war gebracht door een spelende kat. Rustig probeer ik de draadjes weer uit elkaar te halen en netjes op zijn plek te krijgen, maar op een of andere manier lijkt het alsof ik steeds een draadje over heb. Gevalletje draadje los of eigenlijk een draadje te veel.
Eigenlijk zijn we allemaal op zoek. Op zoek naar de juiste partner, het ultieme geluk, de pot met goudstukken aan het einde van de regenboog of gewoon naar wat rust. Uiteindelijk zullen we vast niet in alle zoektochten slagen, ik bedoel die pot met goud aan het andere eind van de regenboog is niet te doen, maar ik weet zeker dat voor wat betreft de rest het gezegde “wie zoekt zal vinden, uiteindelijk succesvol zal zijn.
Luisteren naar de wind in de bomen, vogels die zingen, de hond die tegen je opspringt bij het thuis komen, een ijsje eten in de zon, muziek. Iedereen heeft zijn eigen manier van genieten. Het maakt ook helemaal niet uit. Als je maar geniet! Van de zon, de maan, sterren en het leven.
De dag quote in de gelukskalender komt op het juiste moment. Houd de vakantie vast staat er! Mijn gedachten dwalen af naar New York naar de wolkenkrabbers die fier en trots, rechtop staan in de lucht. Dat wil ik zijn.. een wolkenkrabber fier en trots. Terwijl ik in de spiegel mijn gedachten de vrije loop laat, recht ik mijn rug en houd vast!
Intimidatie en agressie en dat allemaal in een wandeling met de hond. Wat is er mis met een gesprek van mens tot mens? Wat is er mis met gezamenlijk zoeken naar oplossingen om vreedzaam samen te leven? Luisteren naar elkaar of even relaxen en luisteren naar de wind in de bomen als je boos bent in plaats van schreeuwend je mening op te dringen? Blijf gewoon kalm en laat je hondje uit.
Het is al weer anderhalve maand geleden dat we in New York liepen. Soms lijkt het pas een week geleden en soms lijkt het alsof het er nooit is geweest. We zijn op 8 juni van een prachtige droom terug naar de orde van de dag gevlogen. Maar wat is die orde? Is de droom voorbij? Nee, niet voorbij, deze droom is geleefd maar nieuwe dromen zijn in de maak