Ondanks alles durf ik te zeggen dat de kanker mij als als mens heeft veranderd
Vroeger dachten mensen dat rupsen en vlinders twee verschillende dieren waren. Nu weten we dat de vlinder ontstaat uit een transformatieproces van rups tot pop tot vlinder. Een prachtige ontwikkeling waarin de vlinder uiteindelijk zijn prachtige vleugels uitslaat en vrij de wereld in fladdert….
Voordat ik schildklierkanker kreeg, was ik een vrolijke sociale meid. Maar ik had ook veel moeite met ‘nee’ zeggen en grenzen stellen. Ik zag een ‘nee’ als afwijzing naar de ander en was constant bezig met hoe de ander dacht. Wanneer mijn grenzen werden overschreden bleef ik vriendelijk lachten en zwaaien en knikte ‘ja’, terwijl ik eigenlijk ‘nee’ had moeten schudden. Ik bewoog me rustig voort, mee met de stroom zoals een rups langzaam vooruit kruipt op het groene blaadje waar hij toevallig op zit, maar ging daarmee eigenlijk aan mezelf voorbij.
Cocon
Toen kwam de diagnose schildklierkanker. Mijn wereld stond stil. Mijn richting was weg. Ik zat vol vragen, onzekerheden en moest me gaan richten op mezelf om beter te worden. Ik zat in een cocon waarin ik mezelf steeds beter leerde kennen. Waarin grenzen ineens veel duidelijker werden. Simpelweg omdat een grens ineens van een soort levensbelang wordt. Iedere stap te ver kost spaarzame energie. ‘Nee’, bleek ineens een antwoord te zijn en begriploze mensen om me heen bleken geen goede investering voor de toekomst.
In mijn cocon van ziek zijn, de eenzame opsluiting tijdens de radio actieve jodium behandeling , het inschalen van het schildklierhormoon en het leven zonder schildklier, leerde ik doseren. Ik werd langzaam sterker en voelde een steeds grotere drang om mijn nieuwe vleugels uit te slaan.
Transformatie
Transformeren kost tijd. Afhankelijk van de pijn, vermoeidheid en mijn stemming probeer ik mijn dagen te vullen met positiviteit. Het is de kunst om mezelf niet als slachtoffer te zien van wat me is overkomen. Er zijn genoeg zegeningen over, je moet ze alleen herkennen en zien. En het liefst snel, want de stemming kan zo weer omgeslagen zijn wanneer de hormonen zin hebben om te razen.
Er zijn dagen bij dat ik van rups naar vlinder ga, maar even snel weer vastzit in een cocon. Een constante evaluatie waarbij ik me soms geheel op eigen kracht en soms met wat hulp weer ontpop tot de vlinder met uitgeslagen vleugels en wijd open ogen waarmee ik alles in een heel ander perspectief zie.
De kleine dingen om me heen zijn ineens grote dingen. Ik kan intens genieten van bloemen, muziek, de zon, vogels, een kopje koffie. Ik ben me veel bewuster van alles om me heen en tegelijkertijd probeer ik meer onbewust te zijn van de negatieve dingen.
Als een vlinder fladder ik mee met de wind en als ik ergens niet wil zijn, vlieg ik weer weg. Ondanks alles durf ik te zeggen dat de kanker mij als als mens heeft veranderd. De schildklierkanker heeft mij getransformeerd van rups naar vlinder.
Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd via Telegraaf gezond lees verder