Ik doe wel eens van die stomme facebookspelletjes die je aan de hand van je profielfoto vertellen wat voor een mens je bent of wat je later gaat doen als je groot bent. Zulke dingen. Het slaat eigenlijk nergens op en toch doe ik ze. Waarom? Geen idee. Soms is het gewoon leuk om even iets stompzinnigs te doen.
Zo kwam ik vandaag ook op zo’n spelletje, vraag me niet meer welke, maar daar ging het om de vraag waar ik blij van zou worden. Ik geloof dat er iets uitkwam in de trant van een vakantie naar een warm land. Waarschijnlijk omdat mijn facbook ergens is gelinkt aan een reis uit het verleden naar Turkije. Maakt niet uit eigenlijk. Waar het om gaat is de vraag. Waar word jij blij van? Het bracht me aan het denken.
Deze zaterdag begon niet zo lekker. Met een heel wazig zicht en het gevoel zwaar dronken te zijn ben ik met tegenzin uit mijn bed gestapt. Terwijl ik me draaierig op de bedrand rechtop probeer te houden, steekt mijn zoon zijn hoofd om de deur. “mam, ik heb ontbijt voor ons!”. Blij verrast ben ik de trap afgestrompeld en heb met mijn twee zoons heerlijk ontbeten. “Hier mam neem een Vivit daar wordt je weer beter van.” Met een warm gevoel van binnen drink ik het glas leeg.
Ondertussen huppelt er een vrolijke jonge hond door de kamer heen. Met haar trouwe koppie vraagt ze om aandacht en speeltijd. Gerrit babbelt op de achtergrond zijn vaste riedeltje af. Ik sla het tafereeltje gade vanaf de bank. Lekker ongecompliceerd als je een dier bent eigenlijk. Je bent al blij met een aai over je kop, een balletje die wordt gegooid of een belletje in je kooi. Het geeft me rust. Het gekke is dat ik me niet kan herinneren dat ik zo bewust alleen om maar om me heen heb zitten kijken en luisteren zonder een werkelijke reden.
Terwijl ik in alle rust geniet van het gebabbel van Gerrit, het wiebelende oortje van Tikkeltje, de Vivit van mijn zoon en de iets minder goed gelukte, maar niet minder goed bedoelde vers gezette koffie van mijn andere zoon zie ik op tafel mijn bosje paarse tulpen staan. Buiten fluiten vogels. Mijn moeder lacht me vanaf de schouw bemoedigend toe. De telefoon gaat, mijn lief om te vragen hoe het gaat. Eigenlijk is er niet meer belangrijk dan dit . Hier word ik blij van!.
Mijn gezin, Gerrit, Tikkel, een lief berichtje van mijn tante, de glimlach van mijn moeder die me vanaf de open haard dagelijks toe lacht, bloemen, de lente, t zonnetje, schrijven, het ontbijtje van mijn zoon vanmorgen,een bakkie koffie met een vriendin of vriend, een bad,de boom achter mijn huis, t vooruitzicht op….. zoveel meer moois.. lees verder
