Leef! Niet gisteren, niet morgen, maar nu!

Leef! Niet gisteren, niet morgen, maar nu!

Met een weemoedig gevoel kijk ik naar buiten. De zee spoelt zijn golven het brede strand op. Vijf jaren gaan aan me voorbij. Met de golven mee. Een dikke traan glijdt over mijn wang naar beneden. Met het puntje van mijn tong proef ik het zout van mijn tranen. Alles is zo helder. De smaak van het zout, de golven van de zee, de pijn, het verdriet, de angst en onzekerheid. De wil om te overleven, uit de put te kruipen, verder te gaan. Hier is waar alles begon. En hier is het waar ik het ook moet loslaten. Ik leef!

lees verder

Het theater van mijn lach

Loesje omschreef het zoals het is: ‘Chronisch ziek zijn, vraagt om chronisch optimisme’. Noem het een vorm van zelfbehoud. Ik noem het zelf het lachtheater. Door de pijn heen, doorgaan, accepteren dat is, wat er is. Want wanneer ik bij de pakken zou gaan neerzitten, kwam ik niet meer overeind en dat laatste is geen optie. Het leven is te mooi. Lach!

Nu de Kerstdagen voorbij zijn gegleden, richten we ons op de jaarwisseling. De oliebollenmix ligt klaar en de champagne ligt koud. Het is de tijd van de goede voornemens, de reclame voor afslank- en afkickproducten.

lees verder

Griepprik, ja of nee?

Griepprik, ja of nee?

Wanneer de bladeren gaan vallen stromen de huisartsenposten weer vol met snotterde, hoestende en koortsige mensen. In alle eerlijkheid mijd ik liever de wachtkamers maar er is geen ontkomen aan. Tijdens de busrit naar mijn werk vliegen de bacillen in het rond. Ik stop mijn mond en neus diep in mijn sjaal. Een mevrouw naast me hoest en niest zonder haar hand voor de mond te houden. De sporen veegt ze met haar blote handen af. Ze drukt op de stop knop, dezelfde als die ik over twee haltes nodig heb..

lees verder

Tot volgend jaar!

Het is de laatste dag van de maand september. De laatste dag van de Schildklierkanker awareness maand. Uitgerekend vandaag heb ik de periodieke controle van de schildklierkanker.  Daar zit ik dan in de kamer van de endocrinoloog. Verbouwereerd, vol gevoelens die ik niet omschrijven kan. Ze geeft me een geruststellende koele hand en zegt vriendelijk maar kort. Tot volgend jaar!

lees verder

Een draadje te veel

Zo veel gevoelens razen door mijn lijf , zo veel gedachten gaan er door mijn hoofd. Gedachten die door elkaar heen woelen als een kluwen wol in de war gebracht door een spelende kat. Rustig probeer ik de draadjes weer uit elkaar te halen en netjes op zijn plek te krijgen, maar op een of andere manier lijkt het alsof ik steeds een draadje over heb. Gevalletje draadje los of eigenlijk een draadje te veel.

lees verder

Leven met een onzichtbare ziekte 

Leven met een onzichtbare ziekte 

09 juni 2015

Leven na schildklierkanker was de titel van mijn blogs op de website van Telegraaf gezondheid. Wekelijks schreef ik over schildklierkanker gerelateerde  onderwerpen. Persoonlijke dingen, maar ook algemene zaken waar veel schildklier (kanker) patiënten tegenaan lopen.  Bewust zet ik hier kanker al tussen haakjes. Evengoed zou ook schildklier tussen haakjes kunnen staan. Zo veel chronisch zieken herkennen zich wekelijks in de blogs die ik schrijf, dat leven met een onzichtbare ziekte wellicht een net zo goed passende titel zou kunnen zijn.

lees verder

Diagnose Schildklierkanker in tien minuten

Diagnose Schildklierkanker in tien minuten

In tien minuten tijd veranderde ons leven. Tien minuten die heel lang duurden, maar eigenlijk veel te kort waren. Tien minuten waarin mijn gevoel voor lange tijd op slot ging. Tien minuten waarin ik mijn man jaren ouder zag worden. Tien minuten waarin een duidelijk verbaasde chirurg me meedeelde dat ik kanker had. Schildklierkanker.

Die bewuste tien minuten nu al vier jaar geleden die achteloos voorbij gingen op de klok in de artsenkamer alsof er niets aan de hand was,  kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren. Raar eigenlijk want mijn geheugen is na de kanker absoluut niet meer wat het geweest is. Maar de details van die bewuste tien minuten, blijven me bij als het herinneren van mijn naam.

lees verder

OZ: Alice in Wonderland, Schildklierkanker Awareness 2

OZ: Alice in Wonderland, Schildklierkanker Awareness 2

De maand september staat in het teken van Schildklierkanker Awareness. Het leven is zeker geen sprookje, vooral niet als je chronisch ziek bent. Maar toch waan ik me sinds ik schildklierkanker heb gehad in een verhaal dat me doet denken aan Alice in Wonderland. Het besef dat ik ander mens ben geworden en nooit meer terug kan keren naar mijn oude ik.

lees verder

Op de bank met.. de patiënt, de zorgspecialist, de wetenschapper en de bestuurder

Op de bank met.. de patiënt, de zorgspecialist, de wetenschapper en de bestuurder

Wanneer krijg je als patiënt de kans om in zo’n setting naast elkaar op een bank te zitten om ieder vanuit zijn of haar eigen perspectief te praten over zorgverbetering. Gisteren avond kreeg ik die kans tijdens de opening van de NFU-Master Kwaliteit en veiligheid in de zorg waarbij de patiënt altijd als begin en als eindpunt genomen moet worden. Natuurlijk heb ik deze kans met beide handen aangegrepen want een menselijkere persoonsgerichte zorg gaat me aan het hart en natuurlijk heb ik terloops laten vallen dat deze maand de maand van de schildklierkanker awareness is. Ik ben immers schildklierkankerpatiënt.

lees verder